ควรสวมรองเท้าวิ่งแบบเสริมแผ่นรองรับแรงกระแทกอย่างต่อเนื่องหรือไม่? ความสัมพันธ์กับการบาดเจ็บจากการวิ่ง

รองเท้าวิ่งแบบคูชันนิ่ง ใส่ได้เรื่อยๆ ดีไหม? ความเกี่ยวข้องกับการบาดเจ็บขณะวิ่ง

เราได้ทำการสำรวจความสัมพันธ์ระหว่างประเภทการวางเท้า การเลือกใช้รองเท้า และประวัติการบาดเจ็บในนักวิ่ง 710 คน งานวิจัยใหม่พบว่า ความเข้าใจในการวางเท้า (foot strike) เป็นปัจจัยสำคัญในการป้องกันการบาดเจ็บจากการวิ่ง โดยเฉพาะอย่างยิ่งรองเท้าวิ่งที่มีคูชันหนาและมีค่าความต่างระดับส้นเท้ากับปลายเท้า (heel to toe drop) สูง อาจส่งผลต่อความรู้สึกและกลไกการวางเท้าได้

*ความต่างระดับส้นเท้ากับปลายเท้า : ความแตกต่างของความสูงระหว่างส้นเท้ากับปลายเท้าของรองเท้า

<b>ประเภทการวางเท้า</b><br>1. วางส้นเท้าก่อน (힐 착지)<br>2. วางเท้าตรงกลาง (มิทฟุต) หรือปลายเท้า (ฟอร์ฟุต) ก่อน<br>3. ไม่ทราบประเภทการวางเท้าของตนเอง<br><b>สรุปผลการวิจัย</b><br>- ผู้ที่สวมรองเท้าวิ่งที่มีค่าความต่างระดับส้นเท้ากับปลายเท้าสูง (มากกว่า 6 มม.) หรือรองเท้าวิ่งที่หนัก มักไม่ค่อยรู้ประเภทการวางเท้าของตนเอง<br>- นักวิ่งที่ไม่รู้ประเภทการวางเท้าของตนเอง มักประสบปัญหาการบาดเจ็บจากการวิ่งบ่อยกว่า เนื่องจากการไม่รู้สึกถึงการวางเท้าอย่างถูกต้อง ทำให้ส่วนอื่นๆ ของร่างกายต้องชดเชยมากขึ้น จึงเพิ่มความเสี่ยงต่อการบาดเจ็บ<br>- นักวิ่งที่วางเท้าแบบที่ 2 มีอัตราการบาดเจ็บต่ำในช่วง 6 เดือน แต่ในความเป็นจริงแล้วมักวางเท้าแบบส้นเท้าก่อน<br><b>รองเท้าคูชันนิ่งและความรู้สึกของเท้า รองเท้าวิ่งคูชันนิ่งหนาอาจลดความรู้สึกของเท้าในการสัมผัสพื้น (ความรู้สึกตำแหน่งของร่างกาย) ทำให้รู้สึกการสัมผัสพื้นได้ไม่ดี</b><br>ลองนึกภาพเหมือนพิมพ์แป้นพิมพ์โดยสวมถุงมือหนาๆ ดูครับ

งานวิจัยระบุว่า การวางเท้าเองไม่ได้เป็นสาเหตุโดยตรงของการบาดเจ็บ แต่การทำความเข้าใจประเภทการวางเท้าจะช่วยเสริมสร้างจุดอ่อนและป้องกันการบาดเจ็บได้<br>1. วางเท้าแบบส้นเท้าก่อน - การวางเท้าแบบส้นเท้าก่อนนั้นแรงกระแทกสูง จึงมีความเสี่ยงต่อการบาดเจ็บของกระดูก เช่น กระดูกโคนขาหักจากความเครียด หรืออาการปวดหน้าแข้ง (ชินสปลินท์) และการบาดเจ็บของเนื้อเยื่ออ่อน เช่น โรคข้อเข่าเสื่อม<br>2. วางเท้าแบบไม่ใช่ส้นเท้าก่อน - เนื่องจากใช้ปลายเท้าและกลางเท้า จึงมีภาระตกอยู่ที่เอ็นร้อยหวายและน่องมาก อาจมีความเสี่ยงต่อโรคเอ็นร้อยหวายอักเสบหรือการบาดเจ็บของกล้ามเนื้อน่อง<br>3. ไม่รู้จักประเภทการวางเท้า - หากไม่รู้ประเภทการวางเท้า อาจทำให้ท่าวิ่งไม่ถูกต้องหรือก้าวย่างไม่เป็นธรรมชาติ ทำให้สมดุลของร่างกายเสียไปและมีความเสี่ยงต่ออาการปวดหลังและการบาดเจ็บข้อเท้าสูง

สิ่งที่ควรพิจารณาในการเลือกรองเท้าวิ่ง<br>ไม่จำเป็นต้องเลิกรองเท้าวิ่งคูชันนิ่ง แต่ควรพิจารณาสิ่งต่อไปนี้<br>1. การออกกำลังกายเพื่อพัฒนาความรู้สึกของเท้า (ความรู้สึกตำแหน่งของร่างกาย) - เช่น เล่นเปียโนด้วยนิ้วเท้า (ยกนิ้วเท้าขึ้นลงทีละนิ้วเพื่อควบคุมการเคลื่อนไหว) งอปลายเท้า (ใช้ปลายเท้าหยิบผ้าขนหนู) ยกตัวด้วยปลายเท้า การหันเข้าในและหันออกของนิ้วเท้า การใช้ปลายเท้าหยิบของ เพื่อเสริมสร้างกล้ามเนื้อเท้าและพัฒนาความรู้สึกของเท้า<br>2. การออกกำลังกายเสริมสร้างความสมดุลและข้อเท้า - โดยเฉพาะการออกกำลังกายเพื่อสร้างความสมดุลและเสริมสร้างความแข็งแรงของข้อเท้ามีความสำคัญมากเมื่อสวมรองเท้าวิ่งคูชันนิ่ง เช่น การยืนขาเดียว (ยืนขาเดียวเพื่อสร้างความสมดุล) หรือใช้บอร์ดทรงตัว<br>3. การสลับใช้รองเท้าวิ่ง - แนะนำให้สลับใช้รองเท้าวิ่งหลายๆ แบบ รวมถึงรองเท้าที่มีคูชันน้อยลง งานวิจัยระบุว่า นักวิ่งที่ใช้รองเท้าวิ่งหลายๆ แบบมีความเสี่ยงต่อการบาดเจ็บต่ำกว่า<br>4. การใช้รองเท้าแบบมินิมอลลิสต์ - การเดินด้วยรองเท้าแบบมินิมอลลิสต์ในชีวิตประจำวันจะช่วยเสริมสร้างกล้ามเนื้อเท้า<br>5. ตรวจสอบท่าวิ่ง - ปรึกษาผู้เชี่ยวชาญเพื่อวิเคราะห์รูปแบบการวางเท้าและเรียนรู้ท่าวิ่งที่ช่วยลดความเสี่ยงต่อการบาดเจ็บ ควรฝึกฝนอย่างค่อยเป็นค่อยไป แทนที่จะเปลี่ยนแปลงการวางเท้าอย่างกะทันหัน

ประเภทการวางเท้ามีบทบาทสำคัญในกลไกการวิ่งและการป้องกันการบาดเจ็บ <b>โดยเฉพาะรองเท้าวิ่งคูชันนิ่ง แม้จะให้ความสบาย แต่ก็อาจทำให้ความรู้สึกของเท้าลดลงและทำให้การวางเท้าไม่ถูกต้อง ดังนั้นจึงจำเป็นต้องเสริมสร้างกล้ามเนื้อเท้าและพัฒนาความรู้สึกของเท้า</b><br><b>แต่ไม่ใช่แค่การแก้ไขหรือเปลี่ยนแปลงการวางเท้าเท่านั้น ควรทำความเข้าใจสภาพร่างกายและปรับปรุงพฤติกรรมการวิ่งของตนเอง ควบคู่ไปกับการเสริมสร้างกล้ามเนื้อเท้า การฝึกความรู้สึกของเท้า และการใช้รองเท้าวิ่งหลายๆ แบบอย่างสมดุล</b><br>เอกสารอ้างอิง <br>- Accuracy of self-reported foot strike pattern detection among endurance runners<br>- Runners world